BOLESŁAW LEŚMIAN
1877 lub 1878 - 1937
Niepozorny zamojski notariusz był człowiekiem obdarzonym niezwykłą, baśniową wyobraźnią, która uczyniła z niego jednego z najciekawszych polskich poetów. Droga do sławy i uznania była jednak daleka - czytelnicy i krytycy odkruli orginalny urok tej twórczości dopiero pod koniec życia autora.
KALENDARIUM
| 22 stycznia 1877 (lub 1878) - w Warszawie urodził się Bolesław, syn Józefa i Emmy Leśmanów |
| 1901 - ukończenie studiów prawniczych w Kijowie; przeprowadzka do Warszawy |
| 1903 - 1906 - podróż po Europie zachodniej, pobyt w Paryżu (tam w 1905 ślub z Zofią Chylińską) |
| 1912 - pierwszy tomik poetycki Sad rostajny |
| 1912-1914 - drugi pobyt w Paryzu |
| 1918 - objęcie kancelarii notarialnej w Hrubieszowie |
| 1920 - zbiór wiersz Łąka |
| 1922 - przeprowadzka do Zamościa |
| 1933 - wybór do Polskiej Akademi Literatury |
1935 - przeprowadzka na stałe do Warszawy
|
| 1936 - ostatni tomik wierszy Napój cienisty |
5 listpoada 1937 - śmierć poety w Warszawie
|
Jacek Malczewski - Rusałki
Znakomita ilustracja do świata Leśmiana. To kraina, gdzie życie spotyka się ze śmiercią. Magiczny urok tej poezji tki w jej niezwykłym podobieństwie do świata ludowych wierzeń i baśni.
Leśmian Bolesław, właściwie Bolesław Lesman, polski poeta, eseista, jeden z najwybitniejszych prozaików polskich XX w. Wczesną młodość spędził na Ukrainie. W Kijowie ukończył gimnazjum klasyczne i prawo 1910, następnie zamieszkał w Warszawie. 1903-1906 i 1912-1914 we Francji. 1911 współzałożyciel i reżyser nowatorskiego Teatru Artystycznego w Warszawie. Od 1918 notariusz i rejent w Hrubieszowie i Zamościu. 1933 członek Polskiej Akademii Literatury. Od 1935 ponownie w stolicy.
Debiutował w prasie pod koniec XIX w. Od 1901 współpracownik czasopisma Chimera. Początkowo pisywał również wiersze w języku rosyjskim. Związany z modernizmem, już w pierwszym zbiorze Sad rozstajny (1912) zaprezentował własną oryginalną poetykę, filozoficzną i pełną niezwykłej wyobraźni, ze skłonnością do symbolizmu.
Kolejne zbiory Łąka (1920), Napój cienisty (1936) i Dziejba leśna (1938) przyniosły mu dopiero pod koniec życia wielkie uznanie. Także proza baśniowa, jak orientalne Klechdy sezamowe (1913), Przygody Sindbada Żeglarza (1913) oraz związane z polskim folklorem Klechdy polskie (Londyn 1956, Warszawa 1959). Studia i szkice filozoficzne, estetyczne i literackie oraz przekłady nowel E.A. Poego i próby dramatyczne. Także m.in. Z pism Bolesława Leśmiana (tom 1-3, Szkice literackie, Utwory rozproszone - Listy, Poezje 1959-1965), Poezje wybrane w serii Biblioteki Narodowej (1974). |
