Naprawdę nazywał się Aleksander Głowacki. Był najznakomitszym polskim fietonistą i jedynym z największych pisarzy, choć... został nim trochę przypadkowo. Cieszył sie opinią czlowieka niezwykle skromnego i nieszkodliwego dziwaka. Roztargiony krótkowidz cierpiał na straszliwy lęk przestrzeni: obawiał się gór, mostów, pięter, a nawet rozleglejszych placów.
Bolesław Prus urodził się 20 sierpnia 1847 r. w Hrubieszowie. Wcześnie stracił rodziców, wychowywał się u krewnych w Puławach i Lublinie. Tam rozpoczął naukę w Szkole Realnej. W roku 1861 przeprowadził się do Siedlec i zamieszkał u brata Leona, który po ukończeniu filologii na uniwersytecie w Kijowie pracował tam jako nauczyciel. Pod jego wpływem Bolesław Prus zaangażował się w działalność konspiracyjną. Po przeniesieniu się do Kielc porzucił szkołę i wstąpił do oddziału powstańczego. Brał udział w powstaniu styczniowym. We wrześniu 1863 r. został ranny i trafił do szpitala, a wkrótce potem do więzienia. Wyrokiem sądu wojskowego został skazany na pozbawienie szlachectwa i oddany pod opiekę wuja. Po wyjściu z więzienia dokończył naukę w gimnazjum w Lublinie i rozpoczął studia na wydziale matematyczno-fizycznym Szkoły Głównej w Warszawie. Z powodu trudności finansowych musiał przerwać naukę i podjąć pracę. Pracował jako korepetytor, robotnik w fabryce, próbował swych sił jako dziennikarz.
Debiutował w roku 1864 w "Kurierze Niedzielnym". Początkowo zajmował się pisaniem korespondencji i humoresek. W roku 1872 zamieścił w "Niwie" artykuł popularnonaukowy na temat elektryczności. Marzył o pracy naukowej, dlatego też swoich felietonów dla "Opiekuna Domowego" nie traktował poważnie, podpisując je pseudonimem Bolesław Prus. Współpracował także z czasopismami takimi jak: "Mucha", "Kolce", "Kurier Warszawski", "Ateneum". Pisanie felietonów i praca na stanowisku kasjera w banku pozwoliły Bolesławowi Prusowi na stabilizację finansową. W roku 1875 ożenił się z Oktawią Trembińską. W tym samym roku rozpoczął na łamach "Kuriera Warszawskiego" cykl "Kronik Tygodniowych", dzięki któremu stał się uznanym publicystą. W 1882 r. Bolesław Prus objął redakcję "Nowin". Chciał, by w sposób naukowy ukazywały współczesne problemy społeczne. Plany te zakończyły się jednak niepowodzeniem.
Swój talent literacki Bolesław Prus ujawnił w roku 1879 w opowiadaniu "Przygody Stasia". Równolegle do działalności dziennikarskiej rozwijał twórczość beletrystyczną oraz opracowywał własną teorię literatury, w której szczególną uwagę poświęcił kompozycji powieści. Angażował się także w działalność społeczną: uczestniczył m. in. w organizowaniu Kasy Przezorności i Pomocy dla Literatów i Dziennikarzy oraz Towarzystwa Higieny Praktycznej. Bolesław Prus działał na rzecz robotników pozbawionych środków do życia, patronował wielu akcjom i instytucjom społecznym, brał czynny udział w międzynarodowym życiu literackim. Zainteresowanie problematyką społeczną widoczne było także w twórczości beletrystycznej Prusa. Jego utwory opowiadają o losach prostych ludzi, spotykającej ich niesprawiedliwości, konfliktach społecznych. Bolesław Prus poruszał także wątki polityczne i patriotyczne.
Lata 1885-1897 obfitowały w wiele pisarskich sukcesów Prusa. W czasopismach, z którymi współpracował jako dziennikarz, ukazywały się jego liczne nowele, opowiadania i powieści. Wiele z nich zostało następnie opublikowanych w wydaniu książkowym. Największym ówczesnym osiągnięciem pisarza były powieści "Placówka", "Lalka", "Emancypantki" oraz "Faraon", po ukończeniu którego autor wyjechał do Niemiec i Francji w swoją jedyną podróż zagraniczną.
Z początkiem XX w. Bolesław Prus zapadł na zdrowiu, jego twórczość z tego okresu zaś nie przedstawia już tak wielkiej wartości artystycznej. Nadal jednak Prus pozostawał aktywnym działaczem społecznym i publicystą. Zmarł na atak serca 19 maja 1912 r. w Warszawie. Na jego grobie na Powązkach widnieje napis: "Serce serc". Jest on odzwierciedleniem wielkiej wrażliwości Bolesława Prusa na ludzką krzywdę, jego zainteresowania pracą dla ogółu i pasji społecznika.
KALENDARIUM
| 20 sierpnia 1847 - w Hrubieszowie urodził sie Aleksander Głowacki herbu Prus, syn Antoniego i Apolonii |
| 1863 - udział w postaniu styczniowym |
| 1866 - koniec nauki w gimnazjum w Lublinie; podjęcie nauki w Szkole Głównej w Warszawie |
| 1868 - rezygnacja z dalszych studiów z powodu złej sytuacji materiajnej |
| 1874 - początek stałej współpracy z pismami warszawskimi |
| 1875 - ślub z Oktawią Trembińską; druk pierwszych kronik tygodniowych |
| 1878 - pobicie przez studentów |
| 1879 - debiut ( jako pisarza) Przygodą Stasia |
| 1882 - pierwszy pobyt w Nałęczowie |
| 1885 - Placówka |
| 1890 - Lalka |
| 1895 - jedyna podróż po Europie (Niemcy, Francja, Szwajcaria) |
| 1897 - Faraon |
| 1904 - somobójstwo Emila Trembińskiego |
| 19 maja 1912 - smierć pisarza w Warszawie |
NAŁĘCZÓW
Nałęczów był ukochanym miejscem odpoczynku Prusa. Przyjeżdżał tu co roku na wakacje, zmieniając się ze skromnego, małomówiącego człowieka w żartownisia i duszę towarzystwa. Tu poznał swoją żone oraz Stefana Żeromskiego.
