WACŁAW POTOCKI
1621 - 1696
W słynącej z tolerancji Polsce został zmuszony do zmiany wyznania. Żył rytmem swoich czasów, na własnej skórze odczuwał zawirowania historii. Porównał siebie do psa podwórzowego, który sam szczeka, podczas gdy ,,Spi świat pijany winem".
KALENDARIUM
| ok. 1621 - Wacław Potocki przychodzi na świat w Wpli Łużańskiej pod Bieczem, w rodzinie o ariańskich tradycjach |
| 1648 - ślub z Krystyną Morsztynówną, żcycie we wsi Łosie |
| 1651-1661 - służba wojskowa, wyprawy wojenne(w tym czasie małżonka rodzi mu troje dzieci) |
| 1658 - decyzja o przejściu na katolicyzm(żona pozostaje wierna swoim przekonaniom) |
| po roku 1658 - śmierć wszystkich najbliższych: żony, trójki dzieci, dwójki wnuków |
| 1666 - rabunkowy najazd na rodzinną posiadłość poety |
| 1670 - powstanie Transakcji wojny chocimskiej (wydanej dopiero w 1850, autorstwo przypisano niesłusznie Andrzejowi Lipskiemu) |
| początek lipca 1696 - smierć poety |
| 1907 - wydanie Ogrodu fraszek (pełny tytuł liczy aż 29 wersów) przez Aleksandra Brucknera, odkrywcę Potockiego |
| 1915 - 1918 - wydanie Moraliów |
Wacław Potocki to jeden z najwybitniejszych i najbardziej płodnych pisarzy polskiego Baroku. Nazywany poetą samotnym, większość życia spędził w rodzinnym majątku, gdzie oddawał się pisarstwu naznaczonemu krytyką szlacheckiego społeczeństwa siedemnastowiecznej Polski.
Na jego przepełnionej goryczą twórczości zaważyła pełna trudnych doświadczeń biografia. Poeta po kolei tracił swoich najbliższych: dzieci oraz ukochaną żonę - Katarzynę. Starość spędził u boku swojej synowej i jej dzieci. Niebagatelny wpływ na jego twórczość miała również zmiana wiary. Potocki pochodził z rodziny ariańskiej i kiedy w 1658 roku wydano postanowienie o wygnaniu braci polskich z kraju, stanął przed trudnym wyborem, między ukochanym domem a wiarą. Postanowił pozostać w kraju.
Wacław Potocki jest znany przede wszystkim jako poeta moralista. Swoją twórczość podporządkował nauce Pisma Świętego. Nawet kiedy w swym dosadnym dowcipie posuwał się za daleko, to czynił to pod patronatem asekuracyjnej tezy: „czystemu wszystko czyste”. Jego twórczość, ta poważna i ta „rozrywkowa”, w mniejszym lub większym stopniu naznaczona jest szczególnym dydaktyzmem. Poecie wyraźnie leży na sercu los człowieka i jego szczęście.
Cytaty Wacława Potockiego:
,,Co śmierć weźmie, już tego człowiek nie dogoni, Bo się wszystko po śmierci wraca tam, gdzie było Pierwej, niźli się z matki na ten świat rodziło. Na cóż łzy lać daremnie?"
,,Bo jak pióro białe u czarnego kruka, Tak w pysznym a bogatym rzadka rzecz, nauka. ''
HERB POTOCKICH
